Jak podłączyć rozrusznik magnetyczny

Styczniki lub rozruszniki magnetyczne służą do zasilania silników lub innych urządzeń. Są to urządzenia przeznaczone do częstego włączania i wyłączania zasilania. Schemat okablowania rozrusznika magnetycznego dla sieci jednofazowej i trójfazowej zostanie omówiony dalej.

Styczniki i rozruszniki - jaka jest różnica?

Zarówno styczniki, jak i rozruszniki przeznaczone są do zamykania/otwierania styków w obwodach elektrycznych, najczęściej - energetycznych. Oba urządzenia zbudowane są na bazie elektromagnesu, mogą pracować w obwodach prądu stałego i zmiennego o różnej mocy - od 10 V do 440 V DC i do 600 V AC. Posiadają:

• pewną liczbę styków roboczych (mocy), przez które napięcie jest dostarczane do podłączonego obciążenia;
• pewna liczba styków pomocniczych - do organizacji obwodów sygnałowych.

Jaka jest różnica? Jakie są różnice między stycznikami a rozrusznikami. Przede wszystkim różnią się one stopniem ochrony. Styczniki mają potężne komory tłumienia łuku. W związku z tym istnieją dwie inne różnice: ze względu na obecność tłumików łuku styczniki mają duży rozmiar i wagę oraz są stosowane w obwodach o dużych prądach. Dla małych prądów - do 10 A - produkowane są wyłącznie rozruszniki. Nawiasem mówiąc, dla dużych prądów nie są produkowane.

Jest jeszcze jedna cecha konstrukcyjna: rozruszniki są produkowane w plastikowej obudowie, mają tylko styki na zewnątrz. Styczniki, w większości przypadków, nie mają obudowy, więc muszą być instalowane w obudowach ochronnych lub skrzynkach, które chronią przed przypadkowym kontaktem z częściami pod napięciem, a także przed deszczem i kurzem.

Ponadto istnieje pewna różnica w przeznaczeniu. Rozruszniki są przeznaczone do uruchamiania asynchronicznych silników trójfazowych. Dlatego mają trzy pary styków zasilania - do podłączenia trzech faz i jeden pomocniczy, przez który zasilanie jest nadal dostarczane do uruchomienia silnika po zwolnieniu przycisku "start". Ale ponieważ ten algorytm działania jest odpowiedni dla wielu urządzeń, łączą one za ich pośrednictwem różne urządzenia - obwody oświetleniowe, różne urządzenia i urządzenia.

Najwyraźniej dlatego, że "farsz" i funkcje obu urządzeń są prawie takie same, w wielu cennikach rozruszniki nazywane są "małymi stycznikami".

Urządzenie i zasada działania

Aby lepiej zrozumieć schematy połączeń rozrusznika magnetycznego, konieczne jest zrozumienie jego urządzenia i zasady działania.

Podstawą rozrusznika jest przewodnik magnetyczny i cewka indukcyjna. Magnetowód składa się z dwóch części - ruchomej i nieruchomej. Są one wykonane w formie liter "SH" ustawionych względem siebie "nogami".

Dolna część jest przymocowana do obudowy i jest nieruchoma, górna część jest obciążona sprężyną i może się swobodnie poruszać. Cewka jest zainstalowana w szczelinie dolnej części rdzenia magnesu. W zależności od sposobu nawinięcia cewki zmienia się wartość znamionowa przełącznika. Dostępne są cewki na 12 V, 24 V, 110 V, 220 V i 380 V. W górnej części rdzenia magnetycznego znajdują się dwie grupy styków - ruchome i stałe.

W przypadku braku zasilania sprężyny odpychają górną część rdzenia magnetycznego, a styki znajdują się w stanie początkowym. Po pojawieniu się napięcia (np. naciśnięciu przycisku start) cewka generuje pole elektromagnetyczne, które przyciąga górną część rdzenia. W tym samym czasie styki zmieniają swoje położenie (rysunek po prawej).

Po zaniku napięcia zanika również pole elektromagnetyczne, sprężyny wypychają ruchomą część rdzenia magnetycznego do góry, a styki powracają do pierwotnego stanu. Jest to zasada działania rozrusznika elektromagnetycznego: gdy napięcie jest przyłożone, styki zamykają się, gdy napięcie zanika, otwierają się. Do styków można przyłożyć i podłączyć dowolne napięcie, zarówno prądu stałego, jak i przemiennego. Ważne jest, aby jego parametry nie były wyższe niż deklarowane przez producenta.

Jest jeszcze jeden niuans: styki rozrusznika mogą być dwojakiego rodzaju: normalnie zamknięte i normalnie otwarte. Zasada ich działania wynika z ich nazw. Styki normalnie zamknięte są rozłączane po uruchomieniu, styki normalnie otwarte są zamykane. Do zasilania używany jest drugi typ, który jest najbardziej powszechny.

Schematy podłączenia rozrusznika magnetycznego z cewką na 220 V

Zanim przejdziemy do schematów, zrozummy, co i jak można podłączyć do tych urządzeń. Najczęściej wymagane są dwa przyciski - "start" i "stop". Mogą one być wykonane w oddzielnych obudowach lub może być jedna obudowa. Jest to tak zwany słupek przyciskowy.

W przypadku oddzielnych przycisków wszystko jest jasne - mają one po dwa styki. Zasilanie jest dostarczane do jednego z nich, z drugiego wychodzi. W słupku znajdują się dwie grupy styków - po dwa dla każdego przycisku: dwa dla startu, dwa dla stopu, każda grupa po swojej stronie. Zwykle jest też zacisk do podłączenia uziemienia. Nic skomplikowanego.

Podłączanie rozrusznika z cewką 220 V do sieci

W rzeczywistości istnieje wiele opcji podłączania styczników, opiszemy kilka z nich. Schemat podłączenia rozrusznika magnetycznego do sieci jednofazowej jest prostszy, więc zacznijmy od niego - łatwiej będzie go zrozumieć.

Zasilanie, w tym przypadku 220 V, polazhayutsya na przewodach cewki, które są oznaczone A1 i A2. Oba te piny znajdują się w górnej części obudowy (patrz zdjęcie).

Po podłączeniu przewodu z wtyczką (jak na zdjęciu) do tych styków, urządzenie będzie działać po włożeniu wtyczki do gniazda. Do styków zasilania L1, L2, L3 może być doprowadzone dowolne napięcie, które może zostać odłączone po wyzwoleniu rozrusznika odpowiednio ze styków T1, T2 i T3. Na przykład, wejścia L1 i L2 mogą być zasilane stałym napięciem z akumulatora, które będzie zasilać jakieś urządzenie, które należy podłączyć do wyjść T1 i T2.

Podłączając zasilanie jednofazowe do cewki, nie ma znaczenia, na którym wyjściu zasilać zero, a na którym - fazę. Można przełączać przewody. Jeszcze częściej faza jest podawana do A2, ponieważ dla wygody ten kontakt jest wyjmowany na dolnej stronie obudowy. A w niektórych przypadkach wygodniej jest go używać, a "zero" jest podłączone do A1.

Ale, jak zdajesz sobie sprawę, taki schemat podłączenia rozrusznika magnetycznego nie jest szczególnie wygodny - możesz również bezpośrednio zasilać przewody ze źródła zasilania, po zbudowaniu zwykłego przełącznika. Istnieją jednak znacznie bardziej interesujące opcje. Na przykład można zasilać cewkę przez przekaźnik czasowy lub czujnik światła, a do styków podłączyć linię zasilania oświetlenia ulicznego. W tym przypadku faza jest podłączona do styku L1, a zero można pobrać, podłączając do odpowiedniego złącza wyjścia cewki (na powyższym zdjęciu jest to A2).

Schemat z przyciskami "start" i "stop"

Rozruszniki magnetyczne są najczęściej stosowane do włączania silnika elektrycznego. Wygodniej jest pracować w tym trybie, jeśli są przyciski "start" i "stop". Są one kolejno włączane w obwód zasilania fazowego do wyjścia cewki magnetycznej. W tym przypadku obwód wygląda jak na rysunku poniżej. Należy pamiętać, że

Jednak przy tej metodzie włączania rozrusznik będzie działał tylko tak długo, jak długo przytrzymywany jest przycisk "start", a nie jest to wymagane do długotrwałej pracy silnika. Dlatego do obwodu dodawany jest tak zwany obwód samoczynnego podnoszenia. Jest on realizowany za pomocą styków pomocniczych rozrusznika NO 13 i NO 14, które są połączone równolegle z przyciskiem rozruchu.

W tym przypadku, po przywróceniu przycisku START do stanu początkowego, zasilanie nadal przepływa przez te zamknięte styki, ponieważ magnes jest już przyciągnięty. Zasilanie jest dostarczane do momentu przerwania obwodu przez naciśnięcie przycisku "stop" lub wyzwolenie przekaźnika termicznego, jeśli jest on obecny w obwodzie.

Zasilanie silnika lub innego obciążenia (faza od 220 V) jest dostarczane do dowolnego styku oznaczonego literą L i jest odłączane od styku pod nim oznaczonego literą T.

Na poniższym filmie pokazano szczegółowo, w jakiej kolejności lepiej podłączyć przewody. Cała różnica polega na tym, że nie są używane dwa oddzielne przyciski, ale słupek przycisków lub stacja przycisków. Zamiast woltomierza będzie można podłączyć silnik, pompę, oświetlenie, dowolne urządzenie działające z sieci 220V.

Podłączenie silnika indukcyjnego na 380 V przez rozrusznik z cewką na 220 V

Ten schemat różni się tylko tym, że jest podłączony do styków L1, L2, L3 trzy fazy, a także trzy fazy idą do obciążenia. Na cewce rozrusznika - styki A1 lub A2 - nawinięta jest jedna z faz. Na zdjęciu jest to faza B, ale najczęściej jest to faza C, ponieważ jest mniej obciążona. Drugi styk jest podłączony do przewodu neutralnego. Zworka jest również instalowana w celu utrzymania zasilania cewki po zwolnieniu przycisku START.

Jak widać, schemat jest praktycznie niezmieniony. Tylko w nim dodano przekaźnik termiczny, który ochroni silnik przed przegrzaniem. Kolejność montażu - na poniższym filmie. Różni się tylko montaż grupy styków - wszystkie trzy fazy są połączone.

Odwracalny schemat podłączenia silnika elektrycznego poprzez rozruszniki

W niektórych przypadkach konieczne jest zapewnienie obrotu silnika w obu kierunkach. Na przykład do obsługi wciągarki, w niektórych innych przypadkach. Zmiana kierunku obrotów wynika z odwrócenia faz - podczas podłączania jednego z rozruszników należy odwrócić dwie fazy (na przykład fazy B i C). Schemat składa się z dwóch identycznych rozruszników i modułu przycisku, który zawiera wspólny przycisk "Stop" i dwa przyciski "Wstecz" i "Do przodu".

Aby poprawić bezpieczeństwo, dodano przekaźnik termiczny, przez który przechodzą dwie fazy, a trzecia jest zasilana bezpośrednio, ponieważ ochrona dwóch jest więcej niż wystarczająca.

Rozruszniki mogą być wyposażone w cewkę na napięcie 380 V lub 220 V (wskazane w charakterystyce na pokrywie). Jeśli jest to 220 V, jedna z faz (dowolna) jest podawana do styków cewki, a druga faza jest podawana "zero" z panelu. Jeśli cewka ma napięcie 380 V, podawane są do niej dwie dowolne fazy.

Należy również pamiętać, że przewód z wyzwalacza (prawego lub lewego) nie jest doprowadzany bezpośrednio do cewki, ale przez stale zamknięte styki innego rozrusznika. Styki KM1 i KM2 są pokazane obok cewki rozrusznika. W ten sposób realizowana jest blokada elektryczna, która zapobiega jednoczesnemu zasilaniu dwóch styczników.

Ponieważ nie wszystkie rozruszniki mają styki normalnie zamknięte, można je zainstalować, instalując dodatkowy blok ze stykami, który jest również nazywany przystawką stykową. Ten dodatek jest zatrzaskiwany w specjalnych uchwytach, a jego grupy styków współpracują z grupami głównego korpusu.

Poniższy film przedstawia schemat podłączenia rozrusznika magnetycznego z rewersem na starym stojaku przy użyciu starego sprzętu, ale ogólna kolejność działań jest jasna.