Εξαερισμός στο μπάνιο και την τουαλέτα

Δύο στοιχεία είναι απαραίτητα για την εξασφάλιση μιας κανονικής ανταλλαγής αέρα σε ένα σπίτι ή διαμέρισμα: η παροχή φρέσκου αέρα μέσω των χώρων διαβίωσης και η εκροή από τους τεχνικούς χώρους. Ο εξαερισμός στο μπάνιο και την τουαλέτα είναι ένα από τα στοιχεία της εκροής. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να γίνεται σωστά.

Σύμφωνα με την αρχή της δράσης ο αερισμός μπορεί να είναι φυσικός ή μηχανικός, λένε επίσης - εξαναγκασμένος. Η φυσική κίνηση του αέρα συμβαίνει λόγω της κίνησης του ανέμου, των διαφορών θερμοκρασίας και, που απορρέουν από αυτό, των διαφορών πίεσης. Όταν χρησιμοποιείται μηχανικός αερισμός, η κίνηση του αέρα προκαλείται από ανεμιστήρες.

Από τη σκοπιά ενός αστού, η αναγκαστική μετακίνηση είναι προτιμότερη: όλοι έχουν συνηθίσει από καιρό στο γεγονός ότι η υποστήριξη της ζωής εξαρτάται από τη διαθεσιμότητα του ηλεκτρικού ρεύματος. Και σπάνια χάνεται στις πόλεις. Αλλά στις αγροτικές περιοχές, οι διακοπές ρεύματος το χειμώνα είναι περισσότερο κανόνας. Γι' αυτό, μάλλον, τείνουν να κάνουν τα συστήματα ως επί το πλείστον ενεργειακά ανεξάρτητα ή, τουλάχιστον, πλεονάζοντα.

Αλλά ο φυσικός εξαερισμός στο μπάνιο και την τουαλέτα θα πρέπει να είναι πολύ μεγάλος. Εξάλλου, όσο μικρότερη είναι η ταχύτητα κίνησης του αέρα μέσω του αγωγού, τόσο μεγαλύτερη είναι η διατομή του αγωγού που είναι απαραίτητη για να εξασφαλιστεί η μεταφορά των απαιτούμενων όγκων. Κανείς δεν θα διαφωνήσει ότι όταν ο ανεμιστήρας είναι ενεργοποιημένος, ο αέρας κινείται ταχύτερα. Αυτό αντικατοπτρίζεται ακόμη και στο SNiP: ο κανόνας της ταχύτητας κίνησης για συστήματα εξαερισμού με φυσική κυκλοφορία - έως 1 ^m3/ h, για μηχανική - από 3 έως 5 ^m3/ Επομένως, για τον ίδιο χώρο και τις ίδιες συνθήκες, το μέγεθος των αγωγών θα είναι διαφορετικό. Για παράδειγμα, για τη μετάδοση ροής 300 ^m3/h θα χρειαστεί:

Ως εκ τούτου, λίγοι άνθρωποι αρκούνται σήμερα στον φυσικό αερισμό. Εκτός αν πρόκειται για μικρά σπίτια (έως 100 τετραγωνικά μέτρα). Ακόμη και σε διαμερίσματα, με κανάλια που βγαίνουν στην οροφή, ο αερισμός των λουτρών και των τουαλετών γίνεται με τη χρήση ανεμιστήρων.

Κανόνες οργάνωσης

Όταν οργανώνετε το σύστημα κίνησης του αέρα, πρέπει να θυμάστε τη βασική αρχή: για να λειτουργούν όλα αποτελεσματικά, είναι απαραίτητο να εξασφαλίζεται η εισροή αέρα μέσω των καθιστικών και η ροή του στους τεχνικούς χώρους. Από εκεί ήδη φεύγει μέσω των αγωγών εξαερισμού.

Σήμερα η παροχή αέρα έχει γίνει πρόβλημα: μειώνοντας το κόστος θέρμανσης, έχουμε διακόψει σχεδόν όλες τις πηγές παροχής αέρα. Τοποθετούμε αεροστεγή παράθυρα, μονώνουμε τους τοίχους, μέσω των οποίων ο αέρας έμπαινε έστω και λίγο, με αεροστεγή υλικά. Η τρίτη πηγή - πόρτες εισόδου - σήμερα σχεδόν όλοι έχουν σιδερένιες πόρτες με ελαστικές σφραγίδες. Στην πραγματικότητα, ο μόνος τρόπος που έχει απομείνει είναι ο εξαερισμός. Αλλά δεν τον καταχραζόμαστε καθόλου: φυσάει έξω τη ζέστη. Ως αποτέλεσμα, στα προβλήματα της έλλειψης οξυγόνου στο δωμάτιο προστίθεται το πρόβλημα της υγρασίας: δεν υπάρχει εισροή και η εκροή είναι αναποτελεσματική. Ακόμη και αναγκαστικά.

Αν θέλετε ο εξαερισμός να είναι κανονικός και οι τοίχοι στα δωμάτια να μην είναι "υγροί", κάντε οπές εξαερισμού. Υπάρχει μια τέτοια επιλογή στα μεταλλικά-πλαστικά παράθυρα και υπάρχουν ξεχωριστές συσκευές που τοποθετούνται οπουδήποτε στον τοίχο. Είναι με ρυθμιζόμενα πτερύγια, διαφορετικά σχήματα και μεγέθη, έξω από αυτά απομακρύνονται με γρίλιες. Εγκαθίστανται καλύτερα κάτω από τα παράθυρα, πάνω ή πίσω από τα θερμαντικά σώματα. Τότε δεν είναι ορατά στο δωμάτιο και το χειμώνα θερμαίνεται ο αέρας που έρχεται από το δρόμο.

Αφού εξασφαλιστεί η εισροή, είναι απαραίτητο να ληφθεί μέριμνα ώστε μέσω των θυρών να εισέλθει στους τεχνικούς χώρους. Ως εκ τούτου, πρέπει να υπάρχουν σχισμές κάτω από όλες τις πόρτες: μέσω αυτών ο αέρας θα ρέει σε άλλα δωμάτια. Συνιστάται να τοποθετήσετε μια σχάρα εξαερισμού στην πόρτα του μπάνιου ή/και να κάνετε ένα διάκενο τουλάχιστον 2 cm από το δάπεδο. Οι ίδιοι κανόνες ισχύουν και για τους άλλους τεχνικούς χώρους: κουζίνα και τουαλέτα. Μόνο αν υπάρχει κίνηση των αερίων μαζών, ο εξαερισμός θα λειτουργήσει.

Ίσως σας ενδιαφέρει να διαβάσετε για το πώς να κατασκευάσετε μια ξύλινη τουαλέτα στη ντάκα.

Υπολογισμός της απόδοσης του ανεμιστήρα για το μπάνιο και την τουαλέτα

Για να καθορίσετε τι είδους ανεμιστήρα να τοποθετήσετε στο μπάνιο με τουαλέτα, πρέπει να υπολογίσετε την απαραίτητη ανταλλαγή αέρα. Ο υπολογισμός είναι ένα ολόκληρο σύστημα, αλλά κατά την εγκατάσταση ενός ανεμιστήρα, το κύριο βάρος πέφτει στα χαρακτηριστικά του: παρέχει την απαιτούμενη ταχύτητα αέρα. Για να μην μπείτε στους υπολογισμούς, η απόδοσή του μπορεί να ληφθεί από τους μέσους κανόνες.

Όπως μπορείτε να δείτε από τον πίνακα (αυτό είναι από SNiPa) για το μπάνιο για μια ώρα θα πρέπει να "αντληθεί" τουλάχιστον 25 ^m3/ ώρα, για την τουαλέτα ή το συνδυασμένο μπάνιο η ταχύτητα πρέπει να είναι διπλάσια - 50 ^m3/ h. Αυτές είναι οι ελάχιστες τιμές. Στην πραγματικότητα, μέσα από τρεις (ή δύο) τεχνικούς χώρους - κουζίνα, τουαλέτα, μπάνιο - θα πρέπει να φεύγει τόσος αέρας όσος έρχεται μέσω του εξαερισμού προσαγωγής.

Ο υπολογισμός της παροχής πραγματοποιείται με βάση τον όγκο όλων των καθιστικών και συνήθως τον υπερβαίνει κατά 1,5-2 φορές και για να εξασφαλιστούν οι απαιτούμενες ελάχιστες τιμές ανταλλαγής αέρα που καθορίζονται στον πίνακα δεν είναι αρκετές. Ως εκ τούτου, η απόδοση των ανεμιστήρων λαμβάνεται, τουλάχιστον με ένα διπλάσιο απόθεμα, και για τις κουζίνες και περισσότερο: έτσι δεν θα υπάρχουν δυσάρεστες οσμές στο διαμέρισμα, καθώς και υγρασία και μύκητες. Ως εκ τούτου, πρόκειται για έναν ανεμιστήρα στο μπάνιο μικρότερη χωρητικότητα από 100 ^m3/ h είναι καλύτερα να μην το πάρετε.

Πώς να συναρμολογήσετε και να εγκαταστήσετε μια καμπίνα ντους γράφεται εδώ.

Επιλογή

Πρώτα απ' όλα, είναι απαραίτητο να αποφασίσετε πού θα τοποθετήσετε τον ανεμιστήρα: στο κανάλι ή στον τοίχο. Αντίστοιχα, και ο τύπος: κανάλι ή επίτοιχος. Στις εκδόσεις τοίχου μπορεί επίσης να είναι δύο τύποι: για εγκατάσταση στην είσοδο του καναλιού εξαερισμού - δημιουργούν μεγαλύτερη πίεση, και για εγκατάσταση χωρίς αγωγό - έξοδος απευθείας μέσω του τοίχου στο δρόμο. Για την εγκατάσταση χωρίς αγωγούς συνήθως χρησιμοποιούν ανεμιστήρες αξονικού τύπου - δεν μπορούν να δημιουργήσουν πίεση μεγαλύτερη από 50 Pa, στα κανάλια για το λόγο αυτό δεν τοποθετούνται.

Εκτός από τις επιδόσεις που έχετε υπολογίσει, ένα άλλο σημαντικό χαρακτηριστικό είναι ένα χαρακτηριστικό όπως το επίπεδο θορύβου. Όσο λιγότερο είναι, τόσο το καλύτερο. Είναι καλό αν η στάθμη θορύβου δεν θα υπερβαίνει τα 35 dB.

Ένα άλλο πράγμα που πρέπει να προσέξετε είναι το επίπεδο ηλεκτρικής ασφάλειας. Για χρήση σε χώρους με υψηλή υγρασία απαιτείται επίπεδο προστασίας τουλάχιστον IP 44 (αναγράφεται στη θήκη του ανεμιστήρα).

Σύνδεση του ανεμιστήρα στο μπάνιο

Για τη λειτουργία του ανεμιστήρα απαιτείται παροχή ρεύματος και το κύριο ερώτημα είναι πώς να το συνδέσετε. Υπάρχουν διάφορες δυνατότητες:

• Συνδέστε παράλληλα με το άναμμα των φώτων. Όταν ανάβετε το φως στο μπάνιο ή την τουαλέτα, ο ανεμιστήρας ξεκινά αυτόματα. Αλλά και αυτός σβήνει αυτόματα όταν σβήνει το φως. Αυτή η κατάσταση είναι φυσιολογική για την τουαλέτα, αλλά όχι πάντα για το μπάνιο. Για παράδειγμα, μετά από ένα ζεστό ντους, όλος ο ατμός δεν θα διαφύγει. Ως εκ τούτου, για τα μπάνια μπορείτε να χρησιμοποιήσετε έναν άλλο τρόπο σύνδεσης του ανεμιστήρα ή να εγκαταστήσετε μια καθυστερημένη απενεργοποίηση (μια ειδική συσκευή στην οποία μπορείτε να ρυθμίσετε το χρονικό διάστημα μετά το οποίο θα απενεργοποιηθεί η ισχύς).

• Βάλτε το σε ένα ξεχωριστό πλήκτρο διακόπτη ή τοποθετήστε έναν ξεχωριστό διακόπτη/κουμπί εναλλαγής.
• Εγκαταστήστε έναν χρονοδιακόπτη που θα παρέχει αυτόματα ρεύμα βάσει προγράμματος.

Το ηλεκτρικό μέρος είναι το πιο δύσκολο. Θα πρέπει να διαπεράσετε μια ροδέλα στον τοίχο, να "πακετάρετε" σε αυτήν το καλώδιο ρεύματος, να το οδηγήσετε στο σημείο εγκατάστασης του διακόπτη και εκεί να το συνδέσετε ανάλογα με την επιλεγμένη μέθοδο.

Πώς να φτιάξετε μια καμπίνα ντους με μια παλέτα πλακιδίων μπορείτε να διαβάσετε σε αυτό το άρθρο.

Έλεγχος του αγωγού εξαερισμού

Η εγκατάσταση ενός ανεμιστήρα στο μπάνιο με τα χέρια σας αρχίζει μετά τον έλεγχο της κατάστασης του καναλιού. Για να το κάνετε αυτό, αφαιρέστε τη γρίλια, εάν δεν έχει ακόμη αποσυναρμολογηθεί, και φέρτε μια φλόγα (κερί, αναπτήρα) ή ένα κομμάτι χαρτί στην οπή. Εάν η φλόγα ή ένα κομμάτι χαρτί τραβιέται σταθερά προς τον αγωγό, το ρεύμα είναι φυσιολογικό. Εάν τραβιέται προς τα έξω και στη συνέχεια λυγίζει προς τα πίσω - το ρεύμα είναι ασταθές. Σε αυτή την περίπτωση, αν ζείτε σε πολυκατοικία, οι οσμές από τους γείτονες από πάνω ή κάτω μπορεί να σας επηρεάσουν. Τότε μπορεί να υπάρχει μυρωδιά στην τουαλέτα από τον εξαερισμό. Είναι απαραίτητο να σταθεροποιήσετε το ρεύμα.

Εάν η φλόγα ή το φύλλο δεν εκτρέπεται σχεδόν καθόλου - το κανάλι είναι φραγμένο ή μπλοκαρισμένο. Σε αυτή την περίπτωση, η μούχλα και η υγρασία, καθώς και οι δυσάρεστες οσμές είναι εγγυημένες σε ολόκληρο το διαμέρισμα, και στο μπάνιο, τόσο απαραίτητα.

Σε περίπτωση ασυνήθιστου ρεύματος, οι κάτοικοι των πολυώροφων κτιρίων καθαρίζουν οι ίδιοι τους αγωγούς ή καλούν τις υπηρεσίες συντήρησης. Στις ιδιωτικές κατοικίες, σε κάθε περίπτωση, τα πάντα πέφτουν στους ώμους των ιδιοκτητών. Εάν ο αγωγός είναι ασταθής, ίσως δεν έχετε λάβει υπόψη σας τους ανέμους και το ρεύμα ανατρέπεται περιοδικά. Μπορείτε να λύσετε το πρόβλημα μετακινώντας την έξοδο, αλλά δεν είναι εύκολο. Αρχικά, μπορείτε να προσπαθήσετε να τοποθετήσετε έναν εκτροπέα (αν δεν υπάρχει) ή να αυξήσετε/μειώσετε ελαφρώς το ύψος.

Χαρακτηριστικά του εξαναγκασμένου εξαερισμού στο μπάνιο

Κατά την εγκατάσταση ενός ανεμιστήρα κατά τη λειτουργία του, η ποσότητα του παραγόμενου αέρα αυξάνεται σημαντικά. Επειδή όμως το περίβλημα μπλοκάρει μέρος της διατομής του καναλιού, άλλες φορές, όταν ο ανεμιστήρας δεν λειτουργεί, η ροή μειώνεται κατά τρεις φορές. Ως αποτέλεσμα, η συνολική απόδοση του συστήματος εξαερισμού μειώνεται.

Για να αποφευχθεί αυτό το ενδεχόμενο, είναι δυνατή η εγκατάσταση του ανεμιστήρα με χαμηλότερη γρίλια εισαγωγής αέρα και έτσι η αύξηση της απόδοσης στο κανονικό επίπεδο. Η δεύτερη επιλογή είναι να αφήσετε ένα κενό 1,5-2 cm μεταξύ του περιβλήματος και του τοίχου κατά την εγκατάσταση, δηλαδή να φτιάξετε πόδια. Ο αέρας θα εισέρχεται στο διάκενο και ο αερισμός θα είναι σε κάθε περίπτωση κανονικός. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό, δείτε το βίντεο.

Έχοντας επιλέξει τη μέθοδο εγκατάστασης και τον τύπο της σχάρας, μπορείτε να προχωρήσετε άμεσα στην εγκατάσταση. Το μέγεθος των ανεμιστήρων μπορεί να είναι διαφορετικό. Ως εκ τούτου, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Αλλά τα βασικά βήματα είναι τυποποιημένα:

• Είναι απαραίτητο να ανοίξετε μια τρύπα στο πλακάκι κάτω από τη θήκη. Ο ευκολότερος τρόπος είναι να συνδέσετε τον ανεμιστήρα και το περίγραμμα. Στη συνέχεια, ένα ειδικό ακροφύσιο σε ένα τρυπάνι ή ένα βουλγάρικο κόβει την κατάλληλη τρύπα μεγέθους.
• Αφαιρέστε την πρόσοψη από τον ανεμιστήρα. Είναι στερεωμένη με ένα μπουλόνι στο κάτω μέρος. Το μπουλόνι ξεβιδώνεται, η γρίλια αφαιρείται. Τώρα μπορείτε να δείτε τις οπές για τους συνδετήρες. Τοποθετήστε τον ανεμιστήρα σε αυτή τη μορφή στη θέση του (στο κανάλι), σημειώστε στο πλακάκι με μολύβι ή μαρκαδόρο τα σημεία όπου θα είναι οι βίδες.
• Με ένα τρυπάνι κατάλληλης διαμέτρου ανοίξτε τρύπες στο πλακάκι και στον τοίχο για το μέγεθος του πείρου.
• Κάντε μια τομή στο πλακάκι, όπου θα περάσουμε το καλώδιο τροφοδοσίας.
• Τοποθετήστε τους πείρους.
• Τραβήξτε τα ηλεκτρικά καλώδια μέσα από την ειδική οπή στο περίβλημα του ανεμιστήρα (αν δεν υπάρχει οπή, είναι τρυπημένη).
• Τοποθετήστε το στη θέση του, σφίξτε τις βίδες.
• Συνδέστε τα καλώδια.
• Ελέγξτε την απόδοση και εγκαταστήστε τη γρίλια.
• Σχετικά με την επιλογή του ανεμιστήρα και τον υπολογισμό της απόδοσής του διαβάστε εδώ.
  Για τις ξύλινες τουαλέτες όλα αυτά ισχύουν μόνο εν μέρει. Διαβάστε για το πώς να απαλλαγείτε από τις οσμές σε μια τουαλέτα δρόμου εδώ.
  

  Εξαερισμός του μπάνιου σε ιδιωτική κατοικία

  Εδώ οι κύριες δυσκολίες μπορεί να προκύψουν στη διάταξη των αγωγών εξαγωγής. Στο σχεδιασμό, μπορούν να συγκεντρωθούν σε ένα σημείο και στη συνέχεια να οδηγηθούν στην οροφή. Αυτό είναι πιο περίπλοκο όσον αφορά την εσωτερική καλωδίωση - θα πρέπει να τραβήξετε τους αγωγούς στο σωστό σημείο, και επίσης πιο δαπανηρό στην κατασκευή. Αλλά η εμφάνιση είναι σταθερή.

  

  Ένας άλλος τρόπος για να οργανώσετε τους αγωγούς εξαερισμού: βγάλτε το μέσα από τον τοίχο, και στη συνέχεια στον εξωτερικό τοίχο για να ανεβείτε . Σύμφωνα με τους κανόνες, για κανονικό ρεύμα στο φυσικό αερισμό, θα πρέπει να ανεβαίνουν πάνω από την κορυφογραμμή κατά 50 cm. Αλλά ένας κοινός αεραγωγός θα οδηγηθεί έξω από εσάς ή ένας ξεχωριστός για κάθε δωμάτιο - εξαρτάται από την επιθυμία σας ή από τη διαρρύθμιση. Η εικόνα θα διαμορφωθεί περίπου ως εξής.

  

  Υπάρχει μια άλλη επιλογή: να φτιάξετε έναν μηχανικό απορροφητήρα, ο οποίος θα λειτουργεί αποκλειστικά από τον ανεμιστήρα. Στη συνέχεια, ανάλογα με τη διάταξη, είναι κατάλληλη μία από τις δύο επιλογές που παρουσιάζονται στη φωτογραφία.

  

  Στην πρώτη περίπτωση (αριστερά), η οπή απαγωγής γίνεται απευθείας στο πάνω μέρος του τοίχου (για να είναι αποτελεσματική η ανταλλαγή αέρα πρέπει να βρίσκεται απέναντι από την πόρτα, λοξά, στο πάνω μέρος). Σε αυτή τη διάταξη χρησιμοποιείται ένας κανονικός ανεμιστήρας τοίχου. Το ίδιο σχήμα δείχνει πώς μπορείτε να μειώσετε τον αριθμό των απαραίτητων καναλιών. Εάν έχετε δωμάτια του μπάνιου και της τουαλέτας που βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο, μέσω ενός λεπτού διαχωριστικού, τότε στο χώρισμα μπορείτε να κάνετε μια τρύπα και να εγκαταστήσετε μια σχάρα. Σε αυτή την περίπτωση, ο εξαερισμός του μπάνιου θα περνάει μέσα από την τουαλέτα.

  Στη δεύτερη επιλογή (στη φωτογραφία στα δεξιά), χρησιμοποιείται αγωγός με ανεμιστήρα αγωγού. Η λύση είναι απλή, μόνο που υπάρχει μια απόχρωση: αν ο αγωγός καταλήγει κάτω από την προεξοχή της στέγης (στη φωτογραφία είναι κοντός, αλλά υπάρχουν και μακρύς), το ξύλο θα μαυρίσει μετά από λίγο. Αν έτσι γίνει η έξοδος από την τουαλέτα, αυτό μπορεί να μην συμβεί, αλλά στην περίπτωση του μπάνιου, η αυξημένη υγρασία θα κάνει την εμφάνισή της μετά από μερικά χρόνια. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο αγωγός μπορεί να "τραβηχτεί" προς την αποκοπή της οροφής ή να οδηγηθεί προς τα πάνω μέσω ενός αγκώνα (αλλά υπερυψωμένο 50 cm πάνω από την οροφή).